Bob de Bouwer

Sinds wij hier op het platteland wonen gaat de man helemaal los in zijn klus werkzaamheden.
Geef hem een rommelschuur of een vijver die omgetoverd moet worden in een grasveld en je hoort hem de komende uren niet meer.
Bij de Aldi is er een waar “Bob de Bouwer” hes aangeschaft die op ieder vrij moment aangesjord wordt. Zo’n blauwe stoffen bodywarmer met veel zakken speciaal voor de klusseman.
Afgelopen zaterdagmorgen was voor de man een top dag want er stond een grote klus op het programma, namelijk : “het slaan van een waterput van zo’n 9 meter diepte”.
De vrouw kreeg nog snel even een bakkie koffie op bed maar op haar vraag of de man ook nog even gezellig erbij kwam zei hij resoluut “Nee”,want er is werk te doen.
“Dat wordt toch door een bedrijf gedaan?” zei de vrouw.
De man keek de vrouw bevreemd aan, “ja maar daar moet ik wel bij zijn he, meehelpen enzo”. Vanuit de slaapkamer hoorden ze zware voertuigen het erf oprijden. “Daar zijn ze” riep de man opgetogen en hij vloog in z’n Bob de Bouwer jack. De rest van de morgen werd doorgebracht met de handen in de zakken, kijkend in een bak met zand waar een grote boor en buis naar beneden ging. Zo nu en dan kreeg de man een opdracht, zoals “een slang aan de waterkraan in de doucheruimte aansluiten”. Als de vrouw iets vroeg keek hij lichtelijk gestoord en zei steevast “nu even niet”. Hij moest zijn kop erbij houden dat was duidelijk. Er waren nog meer mannen in de buurt die met de handen in de zakken gingen kijken bij de waterput. Er werden ervaringen uitgewisseld over dieptes, druk, en pompen.
De werklui kregen koffie en er werd uitgelegd hoe het water eigenlijk vanuit de aarde omhoog kwam. “De mense denkn dat water noar bo’m wurdt e-zoegt, moar dat is nie zo, dat keump door de luchtdruk, die drukt het als het waore naor bo'm.
De man knikt, hij leert iedere dag wat bij hier op het platteland. De vrouw knikt ook braaf mee, ze begrijpt het allemoal niet zo, maar det geft nie. Zij is er veur de koffie en de koek'n.
Na zo’n 4 uur is de klus geklaard en stroomt er een mooie straal water uit de slang. De man pakt de slang even behendig vast en laat wat water in zijn hand lopen en ruikt eraan.
“waarom doe je dat?”vraagt de vrouw,” ruik je wat ofzo?”
“Nee, geen idee, maar dat deed die man ook telkens,voor ongedierte ofzo". "Maar mooi he! Tjonge wat een prachtige klus was dit!”
Nou ja mocht hij de osteopathie ooit es zat zijn, dan is hij tegen die tijd mooi omgeschoold als klusseman.

twee erwten op een plankie

Ik heb 2 BH's en daar doe ik al zo'n jaar of 10 mee.
In één van de twee zit een metalen beugel die door het vele wassen regelmatig door de stof heen schiet en ik voortdurend onder mijn borst geprikt wordt. De tweede BH is geheel uit model.
Qua BH heb ik een lichtelijk trauma. Ik was 14 en nog zo plat als een dubbeltje. Regelmatig werd ik gepest met mijn (volgens anderen) “twee erwten op een plankie”,of ze riepen in het zwembad “hé Sidonia”.(Tante Sidonia van Suske en Wiske) Vervolgens heb ik jaren niet gezwommen, schaamde me voor mijn jongensachtige voorkomen. Dat “jongensachtige” werd ook door de slager bevestigd door steevast te vragen “en wil die jongeman ook een plakje worst”? Ik keek dan schichtig om me heen en begreep uiteindelijk dat ik die jongeman moest zijn. Of in de V&D bij de toiletten, de geërgerde gezichten van de dames die zeiden dat de heren toiletten aan de andere kant waren.
Eén ding wist ik zeker, het kwam allemaal door het gemis aan borstjes. Voor de trouwdag van mijn zus had ik een nieuwe jurk gekregen een soort schortjurkje met een bovenstukje. Ik huilde de avond voor hun trouwen dikke tranen omdat er bij mij niets achter het bovenstukje zat en je dat héél goed kon zien!
Nu kwam mijn moeder met het schitterende plan om in mijn bh-tje watjes te stoppen zodat het toch nog wat leek. Ik ging op hun trouwdag ook een stukje doen maar door de bewegingen die ik met mijn liedje deed vielen er verschillende watjes uit. Ze lagen op het podium. Zo voor mijn voeten.
Ik heb mijn moeder héél erg boos aangekeken die avond.
Na mijn 17e jaar is het geheel wel een klein beetje bijgetrokken, maar Bh’s kopen was nog steeds niet mijn hobby. Bij de Gilsing in Emmeloord werkten vrouwen die ongevraagd in je BHtje schoten om het borstje nog een beetje naar boven te trekken. Geloof me, dat is niet te doen met een maatje 60 AA. Het zweet brak me altijd spontaan uit als ze met een ruk het gordijn open trokken met de woorden “zo laten wij maar es even kijken". Door al deze ervaringen kan ik nog steeds héél lang doen met een BH.

Maar er ligt nu een taak, zo kan het niet langer, bh’s heb ik nodig en ik heb besloten de stap naar de lingerie winkels maar weer es te nemen.
Zo kan ik gelijk mooi even kiekn wat het aanbod van lingerie in ons Steenwiek is!
Er is een Livera, maar daar is het licht absoluut fout weet ik. Je wordt daar in het pashokje door dat foute licht geconfronteerd met al je onregelmatigheden; de plooien, de kwabjes, hét zwembandje.
Ik kom na even zoeken, bij een andere lingeriezaak met overzichtelijke BH rekjes. De juffrouw achter de toonbank heeft mij tussen al die Bh's toch in de gaten en vraagt “op zoek naar een BH?” Een beetje domme vraag die vraagt om een dom antwoord “een BH? Nee, ik zocht een kaarsenstandaard”. (Maar dit dacht ik natuurlijk!)
In mijn ooghoeken zie ik dat ze mij te hulp komt schieten. Welke maat heb ik? Wat is de omvang? Uuhh? We gaan het proberen, wat ik precies zoek? Welke kleur? Allemaal zaken waar ik niet over nagedacht heb. De juffrouw laat me allerlei bh’s zien en ik kies enkele uit en mag gaan passen. Er is in het pashok redelijk goed licht.Na enig gesjor, met het gevoel dat ieder moment het gordijn opzij geschoven kan worden, heb ik de eerste bh aan. En wat zie ik: pffft wát een kwabben onder mijn oksel, van die overtollige mama dingen waar ik als kind altijd heerlijk tegenaan kon liggen, als kussentjes zo zacht! Maar niet nu al! Niet ik! De juffrouw vraagt netjes vanachter het gordijntje of het allemaal lukt en of ze mag kijken! Ze bestaan dus!! Volgens haar is de maat te klein,er puilt hier en daar wat overtolligheid uit.
Ja ja de wonderen zijn de wereld nog niet uit, waar de overgang al niet goed voor is! Behendig gooit ze een centimeter om mijn bovenmiddel, ik gooi in reflex en om mijn kwabjes te verdoezelen gelijk mijn armen in de lucht, maar dat is geheel niet nodig zegt ze. Ik doe wat treurig om de kwabjes die onder mijn oksels uit komen. “Dat zijn geen kwabben” zegt ze stellig,”dáár beginnen bij jouw je borsten”. "Oh", zeg ik "en ik maar denken dat ik kwabben had, maar het zijn gewoon borsten vanuit mijn oksels?” Geweldig, wat een geruststelling. Tenminste....ik probeer hier blij mee te zijn.
Ik koop gelijk 2 bh’s dan ben ik de komende 10 jaar weer voorzien.Maar wie weet, ga ik er over 5 jaar wel weer voor. Misschien om dan gelijk een korsetje te halen, of zal die kwab rond mijn buik gewoon het oorsprónkelijke begin van mijn borsten zijn? en hoef ik helemaal niet te spreken van een zwembandje?Zou dat niet heerlijk zijn......
Ien