Kan ik het ruilen?

Kan ik het ruilen?

Ik kom uit een gezin met zeven kinderen en ieder kind had zo zijn of haar, rol/talent binnen het gezin.
Mijn broer Martin had bijvoorbeeld het talent om mijn ouders te verbazen en tegelijkertijd tot waanzin te drijven met zijn sterke verhalen en zijn dubieuze buitenactiviteiten, zoals op de uitkijk staan bij kleine inbraakjes. Als er bij ons in de straat een politieman fietste, dan vloog mijn moeder al naar de gang om naar boven te roepen “Martin wat hei- je uut-e-spookt”?
Zus Marja daarentegen was de braafheid zelve, zij hield de kachel aan en at al lezend in ware literatuur boeken, kilo’s kokkintjesdrop weg.Zus Irma heette in eerste instantie DDDikkie.Haar stotterprobleem heeft haar veel geld opgeleverd van onze pestende broertjes.Van broer Gerard herinner ik mij de voorkeur voor eenvoud,hij woonde op houten kistjes, draaide Joop Visser en kon prachtig vertellen. Van de rest van het kroost ben ik qua rol niet zo op de hoogte, want die waren al uitgevlogen toen ik nog heel klein was. Mijn rol in het gezin was het vertellen van verhalen, stoere verhalen over het “kattekwaad” wat ik uithaalde. (de gecensureerde versie). Maar als belangrijkste taak had ik het ruilen en/of het geld terug krijgen van spullen die niet goed bleken/tegenvielen/thuis kapot raakten.
Als er iets geruild of terug gebracht moest worden zeiden mijn ouders steevast, “vraag Ineke maar, die kan dat wel”. Meestal ging het om spullen waarvan de bon al was verdwenen en de kaartjes eraf getrokken waren. Zus Marja wilde ongeveer alles ruilen wat zij na lang zoeken, passen, even verder kijken en nog es passen éindelijk in een tasje mee had. Halverwege de weg naar huis sloeg dan de twijfel toe en werd er uitgebreid nog es thuis gepast en bekeken om uiteindelijk te constateren dat het terug moest.
En dat was mijn taak, dáár was ik goed in! Ik kreeg vaak ook nog het geld terug tot vreugde van zus Marja. Ik had het talent om op een bepaalde manier moeilijk, sneu, schuldbewust te kijken waardoor de winkeljuffrouw binnen no-time met een “pling” de kassa opende en mij toeschietelijk het geld terug gaf. “Hier hoor kind, kan gebeuren, geeft niets”.
Mijn moeder was trots op de gave van haar jongste dochter.
Tot vorige week is het me nog gelukt om dingen te ruilen. Met of zonder bon!
Door deze gave bewaar ik ook haast nooit bonnen, dit drijft de man regelmatig tot wanhoop!
Mijn tactiek is het volgende: Ik zoek een aardig uitziende (liefst mannelijke!) winkelbediende uit. Ik loop respectvol naar de persoon toe en begin me gelijk te verontschuldigen “zo stom!" (ik kijk wat wanhopig) “nou blijkt thuis dat die bloes helemaal niet staat op mijn groene broek”.(Ik geef ook gelijk al mijn fouten toe) “ja ik weet dat ik de bon nog moet hebben (maar u heeft toch nog wel een kopie?) en de kaartjes eraan moet laten, maar ik was overtuigd dat het goed was, zo dom!” Kan ik alstublieft mijn geld terug krijgen, of ruilen? Ik kijk hierbij mega treurig en tuit iets de lippen. (die heb ik natuurlijk goed heb gestift van te voren!)

Tot gister ging alles gesmeerd, álles kon terug! Tot ik vorige week een WII spelletje kocht met een fitness training. Ik had leuk contact met de vlotte boy achter de balie. Hij zei nog; “u kunt hem ruilen hoor, binnen 24 uur” Maar ik verzekerende hem van mijn goeie koop, hoe gek ik was op sporten op de WII balancebord. Thuisgekomen bleek het een flutspel, er werd in het profiel gevraagd naar gewicht en lengte maar in Amerikaanse eenheden. Die kende ik niet: dus “terug met dat ding”. De 24 uur waren inmiddels verstreken maar allee!
Bij de winkel aangekomen blijkt er een hele andere jongen achter de balie te staan. Ik vraag mierzoet naar die jongen, zijn collega, die knappert met dat donkere haar.
”U zult het met mij moeten doen mevrouw en vraagt zakelijk en ongeïnteresseerd “wat is het probleem?” Ik voel aan alles dat het dit keer niet gaat lukken (als ze mij al mevrouw gaan noemen kan ik de rest van mijn sexappeal wel weglaten. ).
Ik gris het foute WII spel én de bon uit het zakje en zeg “mag die terug, het is allemaal Engels, ik begrijp er niets van”.(Ik knipper toch nog wat met mijn ogen en trek een “jammer”gezicht).
Tot mijn vreugde zegt hij “ja hoor” maar vervolgt…..”als het maar binnen 24 uur is”, en kijkt vervolgens op mijn bonnetje van 2 dagen geleden. Al mijn tegenspraak van “ver weg wonen, werken, geen tijd, koop áltijd mijn spellen hier” hebben geen zin. Missie MISLUKT! In een desillusie rij ik terug naar huis en constateer hardop “je wordt 50 Ien, deal with it”. Het ruilen zonder bon is een gepasseerd station.
Misschien komt die goeie ouwe tijd nog es voorbij als ik dement achter een rollator sjok? Voorlopig dus toch maar de bonnen goed bewaren en de kaartjes laten zitten.
Ach maak ik de man ook weer es blij!

Ien

Koffie, koffie, lekker bakkie koffie.....

Enige tijd geleden is onze Senseo na jaren trouwe dienst met pensioen gegaan. We kwamen voor de keuze te staan: óf weer een Senseo, óf onze lang gewenste espresso/cappuccino machine waar wij enige jaren geleden al bij stonden te kwijlen.
Na enig wikken en wegen namen we het besluit, het werd de espressomachine!
In een koffiewinkel in Alkmaar vonden we dé machine die we wilden en bestelden deze via Internet. Dit scheelde toch gauw zo'n 150 euro!Slim als we zijn!
Binnen 24 uur was het bezorgen, maar omdat het weekend was werd het uiteindelijk dinsdag. De ellende aan bezorgen is dat ze de héle dag kunnen komen. Via internet kon je het pakje wel volgen, maar als ik de code intoetste kwam er niet meer in het scherm te staan dan dat tie “onderweg” was. Tot 18 uur kon het pakket komen, om half 8 stond ik naast m'n bedje, want je weet maar nooit. Maar wij waren het laatste bezorgadresje die dag.
Om 17.55 kwam er een pakketdienst autootje voor rijden. Ik had inmiddels een bloeddruk van 160 over 120. Toen de beste man bij de deur was kon ik het ook niet laten om hier wat over te zeggen.
“Wel een beetje onhandig he, dat ik niet weet of jullie s´morgens of s´middags komen.
Ik sta verdorie al vanaf half 8 te wachten op mijn vrije dag. De hond heeft al drie tena ladies vol gepist en de spar is inmiddels dicht voor mijn boodschappen”. `
“Mevrouw dat begrijp ik niet” zei de pakketbezorger, “want ik werk áltijd alleen de middagen”.
“Jahaaa”??, zei ik vertwijfeld, “hoe moet ik dat dan weten, ik ken u toch niet, dat weet ik dan toch niet?”. Hij keek mij vervolgens niet begrijpend aan. “Nou ja” zei hij, “voor de volgende keer weet u het dan,maar alleen op dinsdag he en om de drie weken, dan doet mijn collega weer de middagen”......Ik dacht even dat ik gek werd.
Deur dicht, focus.... de koffiemachine is binnen handbereik! Nadat ik eerst de machine uit de verpakking had gehaald en deze op het aanrecht had geplaatst griste ik de Nederlandse gebruiksaanwijzing onder uit de doos. Dit vind ik haast het leukste gedeelte van een aankoop, “alles lezen en uitproberen”.(In tegenstelling tot mannen die nooit in boekjes willen lezen en het allemaal zo wel weten....maar dit ter zijde).
Ik volgde de instructies en dacht even dat ze potdomme het snoer waren vergeten, maar die zat verstopt in het waterreservoir….....pffft.
Na alles geïnstalleerd te hebben drukte ik op de koffieknop en daar liep die..... onze espresso! Heerlijke koffie droop door de gangetjes van het systeem, de aroma vulde de keuken, dit was een hele goeie keuze zo wist ik! In mijn euforie smste ik de man om dit heerlijke feit te delen.
Maar na 2 dagen kwam er een klein rimpeltje in onze koffie, er kwamen “foutmeldingen” (zie boekje, pagina “problemen”) op het display, een “felrode bacosleutel”, dat voorspelde niet veel goeds. Na enige weken van baco´s en weer koffie en weer een bacomelding was ik uitgeput in het zoeken in mijn “hoe en wat met de saeco koffiemachine".
Schoonmaken, opnieuw instellen, andere bonen….niets hielp.
Toen ik op een ochtend met mijn slaperige hoofd weer naar een rode baco zat te staren was de maat vol, de Saeco hulpdienst werd gebeld. `Nadat ik ene Yvonne onze klacht had gemeld zei Yvonne dat ze éven in overleg ging met een collega. “Mevr. bedankt voor het wachten” (ongeveer de hele cd van James last ) “ik wil met u afspreken om de machine nog één maal goed te reinigen en te kijken of die het dan weer doet”. Ik twijfelde geen moment, “lieve Yvon, nou moet jij es goed naar mij luisteren, ik heb hem al zó vaak gepoetst dat de lak er bijna afvalt, jij gaat ff een spoedje regelen voor deze baco machine, en wel nu!” Yvonne zag gelijk de ernst van de zaak in,”ja ja, natuurlijk mevrouw, Ze komen hem zo snel mogelijk halen en gaan hem nakijken”.
Dit keer stond er een jonge pakket-haler om 7.15 uur op de stoep, het kan dus toch!

We zijn 2 weken verder, gister stond de doos mét machine weer in mijn keuken, er was een schrijven bij......dat ik wel moest ontkalken en kreeg een GRATIS! flesje ontkalking erbij!grrrr alsof het daaraan lag! “Niet druk maken, slecht voor je bloeddruk!”
De machine gaat uit de doos, op het aanrecht, ik vul het waterreservoirtje dat.. he?? leeg is. Ik denk nog; ”dan zal het snoer wel in de koffieprutlade zitten”.....maar nee....GEEN SNOER retour.
Ik bel gelijk naar de Philips servicelijn en krijgt weer een allervriendelijkst meisje, ene Anja. Mevrouw,had u het snoer wel meegegeven? “Nee zeg ik, hij ligt hier voor me op het aanrecht, maar ik wil er eigenlijk wel 2, `Wat denk jezelf?” “Nee sorry” zegt Anja, “wat vervelend zeg! Ik ga ze gelijk bellen, dan bel ik u vandaag of morgen terug”. Ik zeg “Nou Anja, ik moet morgen werken, wil je mijn 06? “Oh” roept Anja, ik ben morgen vrij, even denken hoor, hoe lossen wij dit nu op? Het leek er even op dat ik moest wachten tot Anja weer aan het werk ging. “Zeg Anja” , zeg ik, "zit jij daar nou home-alone bij die klantenservice van Phillips?”
En ze herstelde zich, nee, ze gaat een collega vragen, nee hoor, ja, ze gaat rechtstreeks bellen met de technische dienst zodat ze het snoer vandaag of morgen kunnen langs brengen.
Waarom heb ik niet zo’n ouderwetse koffiemolen aan de muur en filterzakjes in de kast en dan gewoon water koken en opschenken. Gemak dient de mens? Ja….als die het doet!
En wanneer werkte die man van de pakketdienst ook alweer? Zat hij nu in de ochtend of middagploeg.
Ben bang voor een vervolg......Je bent hier voorlopig vooral welkom op de borrel!

Ien.