Gij zult niet stelen.
Momenteel zijn wij erg druk met de nieuwe praktijk in Meppel. We schilderen, leggen vloeren, sluiten kranen aan en maken de laatste week alles weer schoon. We maken ook gebruik van een stofzuiger, “de ouwe “ van thuis. Zo’n ding die je nog es gebruikt voor bovenverdiepingen, verbouwingen, schuren enz. Zo’n ding die het eigenlijk niet meer doet, waar je 280 keer over een pluisje moet voordat het pluisje iets van tocht voelt en… voorruit dan maar…naar binnen wipt. Maar ook nog met een goed snoer en buisframe, dus genoeg reden om hem nog ff te gebruiken.
Maar we zijn nu echt klaar met onze rode Philips, het is een ergernis en mag nu echt weg!
Ik ga naar de Lidl en werk het boodschappenlijstje voor de opening van de praktijk af.
Ineens valt mijn oog op grote dozen. Stofzuigers!!! Voor maar €59,95.
Ik bel accuut de man en vertel opgetogen van mijn vondst bij de Lidl. “Er hoeft niet eens een zak in! Geweldig he?” meld ik blij. De man spreekt gelijk van een ware Dyson, maar nu overdrijft hij een beetje want daar betaal je toch echt wel het zesvoudige voor. “Neem maar mee schatje!” Dan gooien we die ouwe snel weg! (Het leven kan zo fijn zijn, ik hou soms van weggooien en nieuw kopen!)
Bij de kassa aangekomen plof ik alle dozen fris en fruitig, met en zonder alcohol, op de band, het is heel wat dit keer! Onze Dyson laat ik op het kinderzitje van de kar staan.
Ik meld “ik heb een stofzuiger op de kar he, hij is €59,95?”
Het is een nieuwe jongen, eigenlijk een jongetje nog. Het gaat allemaal niet zo soepel.
Wanneer zijn collega zegt “Ronny druk ff op de bel, begrijpt hij het niet, terwijl ik, gezien de rij achter mij, zo de link leg van “Tiny…kassa…”. Er moet iemand bij, dit gaat lang duren. Dan maakt Ronny ook nog een foutje met onze fris en fruit producten en moet de chef erbij komen. Deze komt met een “wat heb je nu weer geflikt blik” naar de kassa en lost het binnen 2 drukken op een knop op. Ronny kijkt wat hulpeloos. Met grote passen beent de chef weer weg, het lijkt erop dat “Ronny” een dagtaak voor deze man is.
Dat wordt dan € 126,27 zegt Ronny opgelucht. Ik ga pinnen en denk heel even, “ zal hij die stofzuiger wel aangeslagen hebben”. Gezien het bedrag van over de honderd euro en dat bij de Lidl! denk ik “ tuurlijk”, alles kost hier amper wat! Daar komt nog bij dat Ronny ondertussen een heel onsamenhangend verhaal vertelt over een piepje die uit de kassa komt en dat hij dan het gevoel heeft dat de boel gaat ontploffen…we maken grapjes “ nou t’is te hopen dat je de dag nog haalt haha”. Wilt u de kassabon? Ja natuurlijk, al is het maar voor de garantie van de stofzuiger….maar dat zeg ik ff niet….
Bij de auto aangekomen besluit ik de bon te bestuderen als ik thuis ben.
En thuisgekomen… nou ja zeg…hij is toch vergeten de Dyson aan te slaan! Ik heb een YES gevoel en ben in twijfel. Dit is “stelen”….nou ja, niet bewust, expres, met voorbedachte rade, maar toch…nu ik weet wat ik weet is het “stelen”. Dan komen de voors… “Ach ik koop altijd bij de Lidl, die zitten in heel Nederland en Duitsland en vast nog veel meer landen ”.Ik ben nu zo druk, ik ga echt niet gelijk terug”. Tijdens een wandeling met vriendin uit Giethoorn leg ik het haar voor, zij begrijpt mijn twijfel en vraagt wat de man hiervan vind. Ik besluit het “geweten” bij hem neer te leggen. “Nou mooi toch, scheelt weer” zegt de man als ik hem opbiecht dat ik de Dyson eigenlijk gejat heb. He he, denk ik, klaar, mondje dicht en zuigen met die Dyson! Maar dan komt mijn geweten weer om de hoek kijken.. mijn vader staat in gedachten voor mij met opgeheven vinger, mijn streng kerkelijk verleden komt omhoog “Gij zult niet stelen”.
Straks moet ik in het hiernamaals alles met een stoffer en blik doen, voor straf…om de gestolen Dyson…en nog erger, en dat is de doorslag, wordt Ronny ontslagen omdat ze erachter zijn gekomen dat hij een stofzuiger is vergeten aan te slaan. Eindelijk hadden ze een stok om hem te slaan! Der uit met die jongen.
“Ik ga betalen” zeg ik tegen de man. “Tuurlijk schatje, als het niet goed voelt gewoon betalen”.
Vanmorgen dus met bon naar de Lidl. Een meisje achter de kassa. “Ik kom er vanmorgen (klein leugentje) net achter dat je collega de stofzuiger niet heeft aangeslagen. Ze kijkt me met grote ogen aan, mensen vallen flauw. Nou nee, overdreven, maar dan komt Ronny langs met een stofzuigerdoos om te scannen. En hij weet het niet, maar ik heb zijn carrière bij de Lidle gered! Een vrouw achter mij zegt “zo das noges eerlijk, ze mogen je wel korting geven” Ik zeg braaf “nee hoor, ik kan er gewoon niet mee leven” en kijk met een engelen blik.
De vrouw daarachter kijkt me aan en zegt: “die is gek, nou ik wist het wel, inpakken en wegwezen”.
“De Heiden” denk ik, die kan mooi met een stoffer en blik aan de gang in het Hiernamaals.
Kusssien.
