Viking.
De man en ik waren in Binz op het eiland Rugen (Duitsland). We waren aan het na-tafelen in het café gedeelte van een restaurantje waar we zalig hadden gegeten. Naast ons zat een stel die wij de avond ervoor ook al hadden gespot.
“Leuke leute”, zo dachten wij! (als je een paar dagen in Duitsland rond reist ga je vanzelf ein bisschen in het Duits praten)
Er werd snel een praatje aangeknoopt en voordat wij het wisten zaten we gezamenlijk aan een tafeltje. De vrouw, laat ik haar Grettle noemen, was eind dertig en heel vriendelijk. Het viel ons de avond ervoor al op dat zij erg moeilijk liep. De man, “Wilbert”, zag er stoer en imposant aus. Hij droeg een zwart leren jackke en had een stevige kop met een grijs kort baartje waaruit links en recht twee vlechtjes ontsproten en hingen tot aan zijn kin. “Grappig nooit gezien”, dacht ik nog…. Als ik niet beter zou weten zou ik een hells-angel in hem kunnen vermoeden, maar die eeuwige “aannames” daar kon je je als mens altijd zo mee vergissen!
Zij had, zo vertelde ze, MS en had hem op een héél hoog voetstuk staan. Grettle wierp hem, om mij in gebaren duidelijk te maken wie viel zij van hem hield, regelmatig handkusjes toe. Ik kan, al zeg ik het zelf de Duitse taal aardig goed volgen aber nicht gut sprechen. Dat is wel een beetje schade….Wilbert was joviaal, er werd whisky geschonken, hij had self ein flashe en de man mocht daarin delen. Na enige tijd met Grettle in mijn beste Duits gekletst te hebben over hun zoon, de hond, Hamburg enz, kwam ik in gesprek met Wilbert. Ik vraag in mijn beste Duits of “die dinge an deine bart auch eine bedeutung haben”? Nou daar stak Wilbert van die walle. Hij behoorde tot de Vikings, een soort van groep die op zich vredeliebend waren, maar je moest hem niet böse machen! En al helemaal niet aan zijn vrouw komen!! Wat ik van Vikings wist, weet ik van de Astrix und Obelix strips zei ik. “Genau, zei Wilbert de Viking” en ik zag de strips met vechtende Vikings ineens voor me. Ik slikte…..keek in de richtung van de man en zag hem eine flashe whisky bestellen.
De man is de beroerdste niet. Ik probeerde nog met oog gebaren “nein” te seinen naar de man, maar het mocht nicht baten. Wilbert de Viking legde mij ondertussen uit dat als iemand wat lelijks tegen zijne vrouwe zegt, hij ein mal waarschuwt, dan de zweite mal wat louder, und dan der op schlagt (erop slaat). Ik vroeg, met ondertussen het zweet in mijn bilnaad, “do schlagts em nicht dood doch? Naar ik begreep……net niet…. er waer nicht verrückt natuurlich! Pffft gelukkig maar. En ik had niets te vrezen vom deze Viking, want wier waren freunden tenslotte. Het werd ondertussen later en later. “We moesten nu maar es gaan” opperde ik. Maar Grettle stond erop om nog een laatste slaapmutsje tzu drinken. Na enig aandringen van Grettle kregen we van de barman een laatste slaapmutsje vom de house. Ik klapte hem in één keer achterüber want ik vond het inmiddels welletjes.
Ineens stond naast ons de achterbuurman op, hij was in gezelschap van nog 2 mannen en een vrouw. Hij vroeg waarum hun geen slaapmutsje kregen? De man keek hem wat waterig aan, de whisky had z’n werk gedaan. Grettle reageerde en legde uit dat het voor ons bestemd was. Toen ging de achterbuurman (aardig benevelt) tegen hans tekeer “waarum hab ich kein sleefmutsjen”. De man pakte het (gezien de whisky) slim aan door in het Nederlands te zeggen. “ja ik versta je niet joh, ik ben aus Holland”. Daar had de achterbuurman niets op tzu sagen en leek zich erbij neer te leggen en ging zitten. Pfffft…….maar binnen een seconde stond hij weer en ging verhaal halen bij onze Grettle. “Stront aan de knikker” dacht ik, “hier houd onze Viking vriend nicht von”. Hij reageerde ein mal rustig tegen de achterbuurman, und dan komt die zweite male ein bisschen louder.
Ik ging als door een wesp gestoken staan. Gebaarde de man vooral mit te gaan, en siste:”opstaan nu, wegwezen hier! dit wordt matten!” Het was tenslotte al laat “wier mússen gehen” zeiden we vermoeid en zo overtuigend mogelijk!
We hebben ze uitgebreid gegroet en vaarwel!gezegd. De volgende dag sind wier vertrokken aus Binz.…….Volgend jaar maar es stiekem om het hoekje kijken , of er vikingen in de buurt zijn en of het café nog überhaupt bestaat….
Grüsen Ien.
