Wanneer ik op een vrije dag s’ morgens mijn ogen open doe ga ik al “plafond starend” de komende dag doornemen. Wat ga ik allemaal doen vandaag……
Het lijstje is snel gemaakt; “eerst haren wassen want die zijn vet, vervolgens ga ik aan de studie, wring Lobke uit en ik moet boodschappen doen. Niet alleen de supermarkt maar ook het Kruidvat en de Hema komen voor op het denkbeeldige lijstje. Kruidvat voor ondergoed en de Hema voor hemden voor de man.(Hij hoopt veel te gaan zweten de komende week ) De man gaat een weekje motor rijden maar heeft chronisch tijd gebrek om alles te organiseren. En ja, vrouwen kunnen nu eenmaal multitasken dus ik zei “schatje, dat ga ik wel ff voor je halen deze week”. Ik mijmer verder….. Na al die boodschappen wil ik weer leren en daarna moet ik nog nodig het huis zuigen en dweilen want ik heb deze week vier teken vertrapt waarna er een enorme plak bloed onder mijn schoen en op de vloer lag, jak jak jak…daarna wil ik nog even leren.
Als het droog is buiten wil ik ook de voortuin nog even van al het onkruid ontdoen, want mijn ijverige, eeuwig in de tuin werkende overbuurvrouw werkt mij met hun perfecte tuin op mijn zenuwen! Daarna zal Lobke wel weer uit moeten, dus wil ik eind van de middag nog een rondje lopen. Tegen die tijd zal het wel tijd zijn om te koken.
Huppakee mijn bed uit! Er ligt een taak deze dag! De eerste planning verloopt redelijk soepel. Ik leer tot een uur of elf weer allerlei nieuwe zaken over hypnose en familie systemen en loop dit hardop door het bos te repeteren terwijl ik ondersteboven onder struiken hang om het balletje van Lobke te pakken die zij heeft laten liggen omdat er een konijn passeerde.
Vervolgens weer leren en ondertussen draai ik een boodschappen lijstje in elkaar en zie met een “pling” op mijn mobiel dat 24 kitchen er het recept van de dag uitgooit. “Jammie, gehaktballetjes met een soort pindasaus en een leuke nieuwe salade”. Ik noteer snel de ingrediënten die kok “Rudolf” mij dicteert.
Het is één uur als ik vertrek voor de taak “boodschappen”. Eerst naar de stad voor de hemden en ondergoed en vervolgens nog de C-1000 voor de ingrediënten van het recept van de dag en de rest van allerlei behoeftes. Ik moet ook een mango, dit soort fruit ken ik niet. Er liggen 3 soorten fruit onder het bordje “Mango” en ik ga de jongen van de groenteafdeling vragen wat de mango is. Hij is nieuw en 15 jaar, weet hij veel, hij gaat de chef zoeken…. Hij komt terug met de mededeling dat hij denkt dat dit(wat hij in zijn hand heeft) een mango is. Ik gok het erop. Op de weg naar huis gaat de telefoon, mijn jongste zoon aan de lijn, “mam waar blijf je, we zouden toch naar Meppel om kleren voor mij te kopen?” SHOOT ik heb me een dag vergist met deze afspraak. “Tuurlijk schatje, ik ben er bijna, heb net boodschappen gedaan, kom eraan!”
En dan wordt het lastig…… mijn lijstje is in de war, ik moet dingen schrappen, schuiven, uitstellen…maar ik wil ook nog een perfecte moeder zijn die niet zegt “ niet aan gedacht, mag het volgende week?” Nee hoor flexibel zijn, nee, stom mijn schuld, tuurlijk gaan wij gezellig naar Meppel!. Ik knal alle etenswaren op de plek waar ze horen en ga met zoonlief en et zweet op de rug weer achter het stuur óp naar Meppel. Gezelligheid! Na het passen en keuren van 20 broeken, 5 shirtjes, 4 korte broeken, praatjes met leuke vlot geklede verkopers, gaan we rond half zes met 4 tassen en een blijde zoon terug naar huis. Ook hij blijft eten! Fijn, want ik heb toevallig een super recept, roep ik enthousiast! Thuis gekomen ga ik nog als een bezetene te keer met een stofzuiger en gooi Lobke in het weiland. Weer een “check” van mijn ochtend lijstje. Rudolf van 24 kitchen die via mijn Ipad mij laat zien hoe ik het recept moet koken draait de 12 gehaktballetjes in 20 sec en heeft ze, als ik nog met balletje 3 aan het draaien ben, allemaal bruin in de pan. Inmiddels kookt zijn water al voor de mie en heeft hij de peultjes al gedopt, terwijl ik nog op zoek ben naar de mango. Zoonlief luistert ondertussen naar muziek, de man sms dat hij zo thuis is, de katten mauwen en willen eten en mijn keuken ontploft van pannen, kokend water en een babbelende Rudolf die ik voor de vierde keer terug spoel.
De man komt thuis met “mmm wat ruikt het hier lekker”, wat eten we? He?, zeg ik gestoord omdat ik met Rudolf in contact ben over hoe en wat met de salade…. Oh geen idee iets met balletjes, peultjes en pindasaus….”Nou ik ben benieuwd ”zegt de man….anders ik wel….
Ik schep net als Rudolf op het filmpje de borden als in een sterren restaurant op. Met het zweet in mijn bilnaad en een opkomende opvlieger roep ik “eten!”. Het is wel aardig, maar de man kijkt ietwat misprijzend en vind de salade wat waterig. De zoon kauwt en kauwt alsof hij een dode muis zit te eten…
Ik ben kapot en vraag mijzelf af “waarom doe ik dit?” Waarom geen kliekje spaghetti uit de vriezer gehaald? Waarom moet ik mijn denkbeeldig lijstje volgen? Ik lijk wel niet goed snik! Randdebiel, perfectionist, autist!.
Ik heb therapie nodig!
Ff op mijn lijstje zetten, “therapie in verband met dwangmatigheden” …check.
Kusssien.
