Prutdag.

Gisteravond verheugde ik mij nog enorm op deze vrije dinsdag! Ik had grootse plannen! Vanmorgen gezellig, gezamenlijk met een opvlieger opgestaan. Nou ja, het is in onze inloopkast, ook wel slaapkamer genoemd, toch al niet te harden, dus vooruit! Vóór de koffie even op de weegschaal, in mijn beleving scheelt dat toch een gram of 50 en je maakt een vrouw in de overgang, niet blijer dan met een goed gewicht in de ochtend! En daar was de tweede tegenvaller….…ik was óver de 72 kg, voor mij een schrikbeeld, zo zwaar heb ik nog nooit gewogen. Vorige week was het nog amper 70 kg en dat maakt mij altijd overmoedig. Ik ga ineens de chocolade eten die ik laatst gekregen had van een ouder van mijn cliënt, Ik draai mijn aardappeltjes uit de oven met een optimistische zwaai door de échte mayo, neem s’avonds ook een toastje, want ja, ik kan et hebbe….. Maar niets is minder waar, ineens ploften de chocolade, de aardappeltjes mayo en de toastjes onverwachts mijn darmstelsel binnen om omgezet te kunnen worden in échte vetten! Joggen, dát was de eerste ochtendtaak, huppakee, samen met Lobke de bossen in, rennen jij, weg met dat luie vet! Binnen 10 meter was ik al achter adem en liep als een “hijgend hert de jacht ontkomen” door de bossen. “Niets voor mij die bossen”, de “WII sport” moest weer van stal gehaald worden! Onder het laden van de afstand dingen van de WII, ging ik bezig met de folder die ik voor mijn Psychologie praktijkje in spé wilde maken. Vorige week was ik al van start gegaan en vandaag kwam ik erachter dat de tekst, waar ik enkele dagen op had zitten zweten, totaal door de virtuele prullebak weggezakt was. Niets, maar dan ook niets meer te vinden………. Oke, relax, ga erop uit, shoppen, iets anders doen, een verwen moment! Dit was een tip van vriendin Yvonne! Én bedankt Yvon, ik doe mijn multifocale lenzen in en rij richting Steenwijk. Ik zie wazig, knipper en knipper om de lenzen wat vochtig te krijgen, maar ik zie nog steeds erg wazig. Terug naar huis, voordat hier dooien vallen. Lenzen uit, doosje van lenzen mee, eerst maar es laten checken bij Nico brillen. Bij “Nico” lijkt heel Steenwijk last van brillen en lenzen en moet ik na een “ik kom zo bij je” nog een half uur wachten. Ik besluit even de stad in te trekken voor de broodnodige ontspanning! Ik koop voor de compensatie van alles wat tegenzit deze dag een hoesje voor mijn fijne mobieltje “de Iphone”. Het wordt een witte, ik meld de verkoper terloops dat het niet bepaalt mijn dag is en hij vraagt zich af of het in de lucht zit, want ook hij heeft zijn dag niet! Het hoesje moet tegen de Iphone geplakt worden en ik zeg dat hij dat mag doen, het vertrouwen in mijzelf is weg. Ik heb een scherp gevoel voor wat recht is en wat scheef en ik zie dat het iets scheef gaat. Gezien, ook zijn dag, zeg ik hier maar niets over, het kan er nog best bij……… Terug naar huis, besluit ik vanaf Witte Paarden, door het dorp Willemsoord te gaan, voor mijn gevoel is dit toch iets korter. Halverwege komt er een wesp die ze in heel Nederland niet kunnen ontdekken, mijn auto binnen en heeft het op mij voorzien. Ik sla als een bezetene van mij af en gil als de eerste beste randdebiel door mijn open staande ramen en rij zowat de plaatselijke kerk binnen. Mijn dorpsgenoten kijken met een meewarige blik en ik hoor ze denken “ is dat die blonde niet, van de Paasloregel? Is die niet een praktijkje gestart voor mensen met problemen?” Willemoord blijkt afgesloten, de hoofdweg is dicht en ik moet keren….en ik wordt omgeleid richting Wolvega…. Thuisgekomen zie ik dat er in het doosje van de Iphone hoes ook een folie voor op het scherm in zit ter voorkoming van krasjes. Er zitten ook plakkertjes op de folie zelf,die er af horen te gaan, maar vandaag bij mij lekker blijven zitten totdat ik ze met folie en al tot een propje van mijn Iphone krab. Ik maak verse carbonara met spek,knoflook, geklopt ei en Parmezaanse kaas, dit lukt! En verhoogt mijn gewicht nog es naar de 73 kg! En had ik al verteld van de halogeen lampjes boven het aanrecht die vervangen moeten worden en er na drie kwartier prutsen er nog met zo’n haakje inzitten? Of van de wasmachine die nog niet aangesloten was op het water ivm vullen van de hottub en er door mij scheef opgezet was waardoor er een verkoelend zwemwater de badkamer inliep? Of van mijn teen die met grof geweld door de plint wilde gaan, of Lobke die met zandpoten tegen mijn witte broek sprong, of van de kat die kotst in de gang waar ik gewoon nietsvermoedend in sta..............Kortom, STOP de dag! Zoek een bank en wacht tot het morgen wordt. Oh nee, eerst ff de was binnen halen, wat hoor ik? Is dat regen? Kusssien