Vol verwachting...

Het was een heerlijke vakantie, maar soms heb je er van die dagen tussen die niet lopen, waar alles tegen blijkt te zitten. Auto tochten die je beter niet had moeten ondernemen, campings die niet aan het beeld voldoen. Zo zaten wij op een heerlijke camping, maar een mens heeft een planning in zijn hoofd, dit was voor ons een zgn“doorreis camping” om uiteindelijk in een mooi gebied in oost Duitsland te eindigen. We móesten verder naar een andere doorreis plek.
Via het ANWB camping boekje (heb je er één? gooi hem weg!) een prachtig omschreven camping opgezocht. “ Camping in de bossen met café! Wij hadden er zin in! De tocht was lang, bij aankomst zagen we al gelijk dat de meeste plaatsen, vaste plaatsen waren en de gammele stacaravans omgeven waren met halve schuttingen. “Dit vind ik dus helemaal niets!”zei de man misprijzend. De volgende optie was een camping aan een meertje met camperplaatsen op het strandje! Super, zo’n Bounty plek wilden wij wel. De tocht bleek door een bergachtig gebied. De man z’n ultimatum van “stoppen om half 4” was inmiddels ruim overschreden en dat liet hij merken ook met opmerkingen als “Dit vind ik dus niks he! Waar ligt die kutcamping ergens? Hij zal ook wel vol zijn, zul je zien!%*#&/**(héle lelijke woorden)”
Het was warm en onze toch luxe camper heeft geen airco alleen ARKO (alle ramen kunnen open). Eindelijk was daar ónze Bounty. En, ja er was plek! Bij dé plek aangekomen keek de man weer misprijzend terwijl de vrouw blij en opgetogen leek. De betaling moest geschiedden en wat bleek…..zowel de man als de vrouw hadden geen geld gepind. Er kwamen weer hele lelijke woorden uit de man z’n mond. “Kom we gaan, zei hij vastberaden, hier ga ik zoiezo niet staan!”En we lieten de camping beheerster met open mond achter.
Vervolgens maar weer de bergen in, en op zoek naar een pinapparaat. Na een lange warme tocht eindelijk gepind en met geld op zak richting het stadje Jena met een stadscamping. Onze Carmen, de tom tom, wees ons de weg tót het moment suprême, zo midden in de stad, op zoek naar de camping. Carmen zei dan “rij 100 meter"en vervolgens stonden wij voor een rotonde en haakte Carmen af. Ze ging denk ik een bakkie doen en ging op standje “doe het lekker zelf!”. Het is nog een wonder dat Carmen niet in één van de riviertjes van Jena is gedonderd, want zowel de man als ik, hadden hier sterk de neiging naar.
Aangekomen in de stadscamping van Jena bleek dit een gouden greep, een prachtige gezellige camping met een leuke stad op fietsafstand!
Het koude biertje en de rosé met ijs wurflen waren binnen handbereik! Er werd door de man weer in de handen gewreven en de vrouw liet een zucht, pffft hier blijven we 2dagen hoor…. op z’n minst!