Enige tijd geleden is onze Senseo na jaren trouwe dienst met pensioen gegaan. We kwamen voor de keuze te staan: óf weer een Senseo, óf onze lang gewenste espresso/cappuccino machine waar wij enige jaren geleden al bij stonden te kwijlen.
Na enig wikken en wegen namen we het besluit, het werd de espressomachine!
In een koffiewinkel in Alkmaar vonden we dé machine die we wilden en bestelden deze via Internet. Dit scheelde toch gauw zo'n 150 euro!Slim als we zijn!
Binnen 24 uur was het bezorgen, maar omdat het weekend was werd het uiteindelijk dinsdag. De ellende aan bezorgen is dat ze de héle dag kunnen komen. Via internet kon je het pakje wel volgen, maar als ik de code intoetste kwam er niet meer in het scherm te staan dan dat tie “onderweg” was. Tot 18 uur kon het pakket komen, om half 8 stond ik naast m'n bedje, want je weet maar nooit. Maar wij waren het laatste bezorgadresje die dag.
Om 17.55 kwam er een pakketdienst autootje voor rijden. Ik had inmiddels een bloeddruk van 160 over 120. Toen de beste man bij de deur was kon ik het ook niet laten om hier wat over te zeggen.
“Wel een beetje onhandig he, dat ik niet weet of jullie s´morgens of s´middags komen.
Ik sta verdorie al vanaf half 8 te wachten op mijn vrije dag. De hond heeft al drie tena ladies vol gepist en de spar is inmiddels dicht voor mijn boodschappen”. `
“Mevrouw dat begrijp ik niet” zei de pakketbezorger, “want ik werk áltijd alleen de middagen”.
“Jahaaa”??, zei ik vertwijfeld, “hoe moet ik dat dan weten, ik ken u toch niet, dat weet ik dan toch niet?”. Hij keek mij vervolgens niet begrijpend aan. “Nou ja” zei hij, “voor de volgende keer weet u het dan,maar alleen op dinsdag he en om de drie weken, dan doet mijn collega weer de middagen”......Ik dacht even dat ik gek werd.
Deur dicht, focus.... de koffiemachine is binnen handbereik! Nadat ik eerst de machine uit de verpakking had gehaald en deze op het aanrecht had geplaatst griste ik de Nederlandse gebruiksaanwijzing onder uit de doos. Dit vind ik haast het leukste gedeelte van een aankoop, “alles lezen en uitproberen”.(In tegenstelling tot mannen die nooit in boekjes willen lezen en het allemaal zo wel weten....maar dit ter zijde).
Ik volgde de instructies en dacht even dat ze potdomme het snoer waren vergeten, maar die zat verstopt in het waterreservoir….....pffft.
Na alles geïnstalleerd te hebben drukte ik op de koffieknop en daar liep die..... onze espresso! Heerlijke koffie droop door de gangetjes van het systeem, de aroma vulde de keuken, dit was een hele goeie keuze zo wist ik! In mijn euforie smste ik de man om dit heerlijke feit te delen.
Maar na 2 dagen kwam er een klein rimpeltje in onze koffie, er kwamen “foutmeldingen” (zie boekje, pagina “problemen”) op het display, een “felrode bacosleutel”, dat voorspelde niet veel goeds. Na enige weken van baco´s en weer koffie en weer een bacomelding was ik uitgeput in het zoeken in mijn “hoe en wat met de saeco koffiemachine".
Schoonmaken, opnieuw instellen, andere bonen….niets hielp.
Toen ik op een ochtend met mijn slaperige hoofd weer naar een rode baco zat te staren was de maat vol, de Saeco hulpdienst werd gebeld. `Nadat ik ene Yvonne onze klacht had gemeld zei Yvonne dat ze éven in overleg ging met een collega. “Mevr. bedankt voor het wachten” (ongeveer de hele cd van James last ) “ik wil met u afspreken om de machine nog één maal goed te reinigen en te kijken of die het dan weer doet”. Ik twijfelde geen moment, “lieve Yvon, nou moet jij es goed naar mij luisteren, ik heb hem al zó vaak gepoetst dat de lak er bijna afvalt, jij gaat ff een spoedje regelen voor deze baco machine, en wel nu!” Yvonne zag gelijk de ernst van de zaak in,”ja ja, natuurlijk mevrouw, Ze komen hem zo snel mogelijk halen en gaan hem nakijken”.
Dit keer stond er een jonge pakket-haler om 7.15 uur op de stoep, het kan dus toch!
We zijn 2 weken verder, gister stond de doos mét machine weer in mijn keuken, er was een schrijven bij......dat ik wel moest ontkalken en kreeg een GRATIS! flesje ontkalking erbij!grrrr alsof het daaraan lag! “Niet druk maken, slecht voor je bloeddruk!”
De machine gaat uit de doos, op het aanrecht, ik vul het waterreservoirtje dat.. he?? leeg is. Ik denk nog; ”dan zal het snoer wel in de koffieprutlade zitten”.....maar nee....GEEN SNOER retour.
Ik bel gelijk naar de Philips servicelijn en krijgt weer een allervriendelijkst meisje, ene Anja. Mevrouw,had u het snoer wel meegegeven? “Nee zeg ik, hij ligt hier voor me op het aanrecht, maar ik wil er eigenlijk wel 2, `Wat denk jezelf?” “Nee sorry” zegt Anja, “wat vervelend zeg! Ik ga ze gelijk bellen, dan bel ik u vandaag of morgen terug”. Ik zeg “Nou Anja, ik moet morgen werken, wil je mijn 06? “Oh” roept Anja, ik ben morgen vrij, even denken hoor, hoe lossen wij dit nu op? Het leek er even op dat ik moest wachten tot Anja weer aan het werk ging. “Zeg Anja” , zeg ik, "zit jij daar nou home-alone bij die klantenservice van Phillips?”
En ze herstelde zich, nee, ze gaat een collega vragen, nee hoor, ja, ze gaat rechtstreeks bellen met de technische dienst zodat ze het snoer vandaag of morgen kunnen langs brengen.
Waarom heb ik niet zo’n ouderwetse koffiemolen aan de muur en filterzakjes in de kast en dan gewoon water koken en opschenken. Gemak dient de mens? Ja….als die het doet!
En wanneer werkte die man van de pakketdienst ook alweer? Zat hij nu in de ochtend of middagploeg.
Ben bang voor een vervolg......Je bent hier voorlopig vooral welkom op de borrel!
Ien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten