Slapeloze nachten

Tegenwoordig doe ik het weer …”niet slapen”. Het is een tijdlang heel goed gegaan, bedje in, een paar wordfeutjes maken, 2xgapen, mobiel aan de kant en pitten maar! Wordfeut, dát is de ultieme inslaper dacht ik nog….maar de laatste weken is het weer helemaal mis. Er kwam weer dat stemmetje in mijn hoofd tijdens het tanden poetsen “morgen een lange dag, werken, vergaderen, ik móet goed slapen”! Het beste zou zijn als ik op zo’n moment gewoon weer naar de kamer vertrek en mijzelf ga afleiden met tv, thee, een boek, internet totdat ik echt moe wordt….Maar dat doe ik niet, want ik móet tenslotte slapen en het is al laat. De man die slaapt al, ja hij wel, hij slaapt nog met alle lichten aan en de stereo op 10. Ik kruip er quasi ontspannen naast en pak mijn mobieltje voor een wordfeutje. Het gapen blijft uit, inmiddels is het 00.15 dus er moet nu wel geslapen gaan worden! Mobieltje aan de kant en met lichtelijk forcerende gedachten zoals “ha lekker, slapen, tjonge ik ben moe zeg, fijn bedje” leg ik mij in een houding die ineens raar aanvoelt. Het ene been ligt op de andere en voelt als 10kg aan. Hup op mijn rug dan maar. Ik kijk schuin met één oog open naar de wekker en zie dat het inmiddels 00.45 uur is, shit bijna al 1.00 uur. Te laat voor een “pammetje”. Ik knal op mijn andere zij en schud mijn kussen wat op. Op deze kant lig ik beroerd, alles kriebelt, mijn oor suist, mijn tenen jeuken en ik voel dat ik moet plassen. Na 5 minuten drukken op mijn blaas ga ik over stag en lichtelijk mopperend uit bed. Weer in bed gekropen zie ik dat het inmiddels 1.30 uur is. Nu begint ongeveer het tellen van de uren, half 2 dus nog 6 uurtjes te gaan. Ik ben opgelucht, met 6 uurtjes slaap kom ik die dag wel door. Ik probeer het weer op mijn andere zij, het lijkt te lukken, tot ik ineens besef dat ik morgen de huisarts moet bellen voor een afspraak om de laatste hepatitis B injectie te geven! Ik ben weer klaarwakker. Andere zij…. ik lig altijd onder de dekens met alleen mijn hand erbovenuit. Ineens voel ik iets zwaars over het bed gaan, grrrr het is “Broer”, onze kater van 16 kilo. Wonend in een oud boerderijtje met houten deuren die niet goed sluiten maakt dat de beestenboel ook gezellig langs kan komen s’nachts…ze willen nooit in je buurt zijn, maar s’nachts…..Broer heeft het op mijn vingers voorzien en bijt venijnig in mijn vingertopje met het idee dat het nog wel es een kattenhapje kon zijn. “Kut-kat, opgedonderd!” Sis ik em toe. Hij springt met ferme sprongen bovenop de man die alleen even zijn ademritme laat verstoren en vervolgens weer door pit. Ik heb een hartslag van 110 en knal inwendig vloekend en zwerend “dat morgen álle beesten naar het asiel gaan” op mijn ander zij. Er lijkt ondertussen iemand de wekker te manipuleren want ineens is het 2.32 uur. Omdat ik zo mopper wordt de man wakker, “ha” denk ik “’één verkeerde opmerking en jij bent voor mij”! Zo’n foute opmerking als “ga nou maar lekker slapen schatje” (wat denk je dat ik aan het proberen ben?) of “jij gaat ook veel te laat op bed” .Kom maar op, ik heb een grote behoefte om in een helse 2 minuten al mijn opgekropte agressie te uiten. Maar de man is vol begrip, “ach schat, hoe kan dat toch?” Ik piep “ja ik weet het ook niet, ik kan maar niet slapen”. Na een goedbedoelde tip van “ga er even uit” hoor ik weer een stabiele ademhaling van een slapende man, grrrrr hij wel….Liggend op mijn rug is het inmiddels 2.55 uur en hoor ik de vaatwasser piepen, hij piept 5xhoge piepen uit en herhaalt dit (weet ik na een week slecht slapen) na ieder half uur nog 4 keer, en ja hoor, ik heb ze allemaal geteld! Rond 5 uur wordt het dramatisch, ik ga in de slachtofferrol en vind mijzelf het meest sneue mens die er bestaat. Ik vervloek maar weer es de overgang die overal de schuld van kan krijgen en waar ik niet vanaf schijn te komen. Met dank aan mijn moeder die, zoals ze altijd met een soort van trots riep “wel tot haar zeventigste in de overgang zat!” En bedankt mam! Langzamerhand hoor ik al vogeltjes fluiten en begint het licht te worden. Het zal rond half zes geweest zijn, dat ik in slaap stortte. De man kent zijn taak na zo’n slapeloze nacht en brengt mij rond half 8 sterke koffie op bed. Ik hou mezelf op de been met de gedachte dat het ook vandaag weer vanzelf 18 uur wordt en ik rechtstreeks mijn bed op zal zoeken. Vannacht gooi ik er maar een “pammetje” in, of twee, drie…..kannie wachtte. Truste Ien