WACHTEN.

“Wachten”, het is een raar iets, ik ben de afgelopen weken behoorlijk geconfronteerd met dit fenomeen, “wachten”. Wachten op Telfort, op een stekkersetje, wachten op een email van Telfort, een telefoontje terug, de stem van Telfort, “mevrouw ik zet u even in wacht hoor!” “In de wacht gilde ik, ik sta verdomme al 2 weken bij jullie in de wacht!” En nu wacht ik weer……dit keer op een rioolmannetje die mij van mijn verstopte gootsteen afhelpt. Pffft wachten…..”mevrouw we komen tussen half 10 en half 12”. Onbewust signaleer je toch iedere auto die langs komt,(dit doe ik nu toch al drie weken, ik ben er een kei in!) mijn oren gespitst….nee hij rijdt door…. Lobke, die als echte waakhond tot drie keer toe naar buiten vliegt en mij de gedachte geeft dat het eindelijk het autootje van het rioolbedrijf zal zijn, maar nietssss, het is de postbode maar. Ondertussen kan ik haar niet uitlaten, loop ik wat verdwaalt en zoekend naar tijdrovende taken door het huis. Ik heb nog van alles doen deze dag, vooral veel BUITENSHUIS! maar ik moet eerst “wachten”. Lobke draait een stevige drol bij ons in het weiland, gelijk heeft ze. Om 11.45 uur maar es gebeld,…..rustig blijven en vriendelijk blijven, niet je moordlustige gevoelens ten aanzien van Telfort, bij deze riool-man neerleggen….Maar op dit ogenblik kan ik iedereen wel naar de maan verwensen, de strot afbijten, vervloeken. Dit eeuwige “wachten” ik word er een beetje gestoord van! En waarom houden mensen zich niet aan de afspraak? Ik heb inmiddels weer vaste telefoon dus een belletje is geen probleem hoor! “Ze ben onderweg heur” zegt de man aan de andere kant van de lijn, “of moet u weg”? , “Nee hoor”, zeg ik met ingehouden woede en vervolg lichtelijk cynisch: “ik heb geen bal te doen vandaag” mijn hond heeft inmiddels het veld onder gescheten, ik moet nog boodschappen, de stad in, naar Meppel, maar eh, no problem ik WACHT wel even. Ik ben hier namelijk net in getraind door Telfort weet u, ze hebben mij drie weken op de proef gesteld in mijn lange adem, mijn geduld, mijn bloeddruk taks, maar u heeft het overgenomen begrijp ik? Dit is de vervolg training? De man vervolgt,” Ik zal mien collega even bel’n, en dan bel ik oe terugge goed? “. Hij herhaalt mijn mobiele nummer en zowaar …in één keer goed! We zijn nu een half uur verder, maar nog steeds ben ik niet teruggebeld……Ondertussen komt er allerlei prut naar boven in mijn gootsteen en ruikt inmiddels de hele keuken naar het riool. In mij komt ook allerlei prut naar boven, lelijke gedachtes, verwensingen….. En oh ja, Telfort belt mij eind van de middag ook terug, ze gaat vragen of nu alles naar wens is….Nou ik ben er klaar voor, ik wil dat ze die hele klote zooi van stekkers, modems en versterkers terug komen halen en mij weer afsluiten. Het blijkt dus dat wij een zeer minimaal signaal ontvangen via de telefoon leiding waardoor ik “Paul en Witteman” gisteravond in een soort 3D ontving. Gister had ik, na eindelijk de stekkers te hebben ontvangen nog “dé extra geduld test” namelijk; een “foutmelding12” op de tv. Ik heb uiteindelijk maar weer met Telfort gebeld. Ene Willem vertelde mij opgetogen dat het een wonder was dat ik aangesloten was, “want mevrouw dat kan eigenlijk niet bij uw postcode” u heeft amper bereik! En hij heeft gelijk, Willem….bedankt! Ik zeg afsluiten die boel! Ik verheug me ineens op het telefoontje van Telfort, ik ga hierna nóóit meer op ze wachten, ik heb genoeg redenen en opgenomen telefoontjes om hun te bewegen dit hele contract te verscheuren, ik ben er klaar voor! En áls ze bellen.... maak ik nog ff af waar ik mee bezig ben, net niet te lang maar lang genoeg om even te voelen wat dat is dat; “Wachten”. Kusssien