Met vier dames richting Borger.De vrijdagavond bestond uit lekker eten, en veel babbelen over werk, kinderen en natuurlijk de mannen. Daar zijn vrouwenweekenden voor, kijk en vergelijk! Maar ons doel, de réden van dit uitje was toch echt:, relaxen in Peize! Zaterdagmorgen dus op tijd uit de veren. Piet maakte een slechte start, hoofdpijn! Snel wat pillen erin, het ging, maar ook niet meer dan dat. Onze vrouwelijke tom tom begeleidde ons richting Peize. Even leek het dat ze ons de dood in wou jagen door ons via een afrit de snelweg op te begeleiden, maar het tegenovergestelde was waar, er reed een man, (hoe kan het ook anders!) via de oprit náár de snelweg, de snelweg af. Politie bellen had geen zin meer, het was klaarblijkelijk onze 'tijd' nog niet!
Relaxen! dat gingen we doen vandaag, onze lijven waren besproken, plus alle kruis-details. De één had een streepje, de ander bijna een geheel gerooide bebossing.
Waar waren we dik?waar zaten de vouwen, het werd allemaal uitgewisseld ter voorkoming van schrikreacties, in de lach schieten enz. De naakte waarheid! Dat was vandaag aan de orde, maar wij vrouwen zijn loyaal aan elkaar, wij mochten er nog best wezen, zo bleek een uurtje of wat later. In Peize kregen we eerst een rondleiding, waar was het schapenhok, waar de kluisjes. Na een half uurtje betraden wij poedelnaakt de sauna ruimte. God zij dank hadden we een handdoek bij ons, die we op discrete wijze over onze arm hingen en net de tere delen bedekten, Oh hoe toeval! De sauna was niet echt wat we ons erbij voorgesteld hadden, gelukkig hadden we de Hammam nog in petto. Deze begon om 15.15, na onze lunch, wat niet echt handig was, omdat mijn darmen het hele verwerkingsproces van de salade dan nog door moest. Een grote Jerommeke gekleed met enkel een lapje om zijn welgevormde billen kwam ons tegemoet. “Goeiemiddag dames, doe jullie badjas maar af, en neem plaats in de stoom sauna”. Gelukkig, 'stoom' dat betekend,wazig zicht. Na het stoom ritueel mochten we naar de stenen tafels voor de Hammam. Er stonden 4 mensen klaar, waaronder Jerommeke. Piet liep doortastend naar de achterste tafel, waar een vrouw klaarstond. Tineke viel als een blok voor de man met het vriendelijke gezicht en Miene had een vrouw die ook voetreflex dingen kon, dus een kolfje naar haar hand.
En ik kreeg Jerommeke.
Alleen al door dát feit voelde ik mijn darmen helemaal losgaan. We moesten plaatsnemen op de tafel, nou ja, erop klimmen. Dat is helemaal niet erg, met kleren aan, maar wanneer je poedelnaakt bent zie je jezelf in gedachten ook ineens van achteren, wanneer je je been een halve meter moet opbeuren. Geloof me, dit is niet een beeld waar ik trots op ben. Ik plof neer op mijn buik, en behendig trekt Jerommeke een doekje tussen mijn benen, met de woorden 'zo ff een luiertje om', ja en zo voelt het ook. Hij heeft net zo'n doekje om en ik begin me af te vragen of hij daar nu niets, of toch een leuke veilige boxer onder heeft. Vervolgens krijgen we een massage met een vrij ruwe washand, er wordt sop over ons heen gegooid en met warm water worden we afgespoeld.
Zalig, echt lekker, maar ik ben ook heel erg bezig met het dichtknijpen van mijn billen. Ik overweeg ze even te laten ontspannen wanneer Jerommeke een bak water aan het vullen is, maar durf het er niet op te wagen. Het doekje is erg dun, en mijn winden zijn niet bepaald bescheidden. Je kunt er in één keer een leuk luchtbed mee vullen zak maar zeggen. Nee, focus! Nadat onze haren zijn gewassen en Jerommeke mij met een cynisch lachje nog een bak met ijskoud water over mij heen gooit, druipen wij af en krijgen we thee. We zien er niet uit,de watervaste mascara is hier niet geheel tegen bestand. Na een haarwasbeurt ben ik thuis ook altijd blij dat er geen getuigen zijn van mijn waterige hoofd en mijn haardos die op één grote klit lijkt.
Na de thee krijgen we een massage, Piet neemt een bak zakdoekjes mee, en snift en snottert in het wilde weg. We liggen naast elkaar met je hoofd door zo'n gat. De massage is lekker, Jerommeke heeft goed z'n best gedaan. Na een half uurtje zijn we klaar en lopen gevieren wat doezelend door de gangen van het sauna verblijf. Daarna nog even een sauna in gewild, maar het is zo druk op het saunaplein, dat we besluiten ons maar weer in onze veilige kleren te sjorren. Ook wel weer heel lekker, een onderbroek aan! In het huisje nog lekker geborreld, gebabbeld, en toen lekker roserig in bed!
Helaas lag Miene er al vroeg in omdat ze de volgende morgen op tijd weg moest voor een tentamen. Wij, Piet .Tien en ik gingen nog een lekkere zondagmorgen wandeling maken. Met het tempo van Tien en geloof me, dat is snél! Liepen we tot achter het park. Hé, zei Piet, kijkend naar de overkant, 'een paard'. Loopt die niet los daar? “Nee joh, die staat daar in de wei”,zei ik, leer mij de omgeving van Borger kennen! Maar ineens stond het paard tussen bomen in het bos, shit dit was niet goed, hij liep los! Piet zette acuut haar hakken in het zand, 'nee hoor, ik loop niet verder, ik vind paarden doodeng! Maar onze amazone, Tien zei' 'kom op, er kan niets gebeuren'. Het leek er zelfs op dat ze dit verwacht had, want ze leek haar rijlaarzen aan te hebben. Dapper liepen we door, ondertussen Piet bemoedigend toesprekend. Totdat het paard ineens een omtrekkende beweging richting ons, misschien zag hij ons voor drie amazones aan? Rennend vlogen de amazones in hun achteruit. Piet was de snelste, Tien volgde en ik greep naar mijn mobiel. 112 werd gebeld, 'wie wilt u hebben? de brandweer, de politie of een ziekenauto? Op Piet haar gezicht las ik af dat wat haar betrof alle drie de juiste optie was, maar ik koos voor nummer 2 'de politie'. Die werd gebelden na drie kwartier wachtten kwamen uit onverwachte hoek een stel Duitsers Salinero redden. Die waren helemaal niet bang,de mannen begeleiden Salinero in zijn weitje. Vervolgens werd ik weer gebeld door de politie met de mededeling dat er een man op weg was om het paard mee te nemen. Door drassige weiden liepen wij als redders naar het paard die inmiddels achter slot en grendel stond,maar een bedankje kon er niet vanaf. Daar kwam de paarden man met een kar achter de auto, hij vroeg nog of wij wilden assisteren met het vangen van Salinero, maar daar hebben we voor bedankt met de woorden 'wij zijn niet echt paardemeisjes' wij wonen in de stad! De Duitsers waren de “paardeman” ter wille en dreven Salinero in zijn aanhanger, pffft wat een avontuur.
Ien en de meisjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten