Sinds enkele weken doe ik het weer, sporten! Mijn huisloopband is bezweken onder mijn "fanatisme". Mijn zus Marja was hier getuige van, toen ik hem aan haar wilde demonstreren sloeg hij op hol, ik kan hard lopen, maar zó hard....
In ieder geval, het ding kon niet meer gemaakt en omdat ik gestopt was met roken, sloeg de paniek toe, "ik moest sporten! Anders vlogen de kilo's eraan".
Mijn man Hans had voor mij het abonnement geregeld, eigenlijk wilde ik eerst proefdraaien, een paar keer kijken enzovoort, maar er lag al een waar abonnement klaar, inschrijfgeld enz.
Kortom er was geen weg meer terug. spórten moest ik en om het geld er een beetje uit te halen zéker 2 keer per week.
Ik had me voorgenomen op de maandag en de donderdag te gaan. Maandagmorgen struikelde ik al over de sporttas, "oh ja, dat moet vandaag". Eerst de tas maar es ingepakt: een handdoek voor het zweet, een borstel, een sportbroek, en een leuk maar niet overdreven T-shirt en niet te vergeten de deo en de schoenen.
Wat ik ook meenam is mijn mp3 speler, lekker op mijn eigen muziek hardlopen, zalig! Met de auto rij ik met mijn sporttasje naar de sportschool. Het is er druk, bah daar heb ik een hekel aan, dat geloer naar elkaar.
Maargoed als een volleerde sport vrouw kom ik de kleedkamer in, werp mijn sporttas op de bank en ga mij uitkleden. Ik kijk vooral naar de bank, want om mij heen staan allerlei vrouwen poedelnaakt die ongegeneerd met elkaar aan het kletsen zijn.
Mijn opvoeding speelt op, ik zie mijn vader weer met 3 handdoeken gillend over de gang rennen dat wij vooral niet mochten kijken. Stiekem kijk ik toch een beetje en constateer dat ik de dikste niet ben en dat sommige vrouwen in de polder zich echt erg goed kunnen kleden, want tjonge jonge, wát een lijven!. Op het moment dat ik in mijn onderbroek en BH sta, staan er twee meisjes van in de twintig zich om te kleden en op dat moment begrijp ook ik weer dat er gesport moet worden. Wat is ouder worden toch een tragiek soms. En het komt nooit meer goed, zo'n gladde jonge huid is gewoon verleden tijd, bah! Achter mij hangen allerlei kastjes voor je kostbare spulletjes, de sleutel kun je bij de balie leggen, verteld mij één van de meisjes. Ik zie er leuk uit vind ikzelf, hou wel geforceerd mijn buik in die ik er straks ga afrennen. Heb ik alles? Mijn MP 3 speler, mijn handdoekje en sleutel en een flesje water natuurlijk! Ik ben er klaar voor!!! Ik loop naar de fitnessruimte alsof ik dit dagelijks doe, als je bij fitness binnenkomt krijg je hetzelfde gevoel als de binnenkomst bij de kerk van vroeger, je had dan ook het gevoel dat iedereen keek en dat deden ze ook!
Stoer loop ik naar de hardloopband. Ha! de instelling van de gegevens, mijn gewicht, en de hellinggraad, ik toets maar wat in want begrijp het apparaat niet goed, vervolgens de tijd, laat ik beginnen bij 10 minuten, en de snelheid: "nou 10 lijkt me te doen!" Ik doe mijn MP3 speler aan en druk deze bij gebrek aan schoudertas of zak tussen mijn broekband. En nou maar rennen, Heerlijk! Ik ben er klaar voor. Naast mij loopt een vrouw van mijn leeftijd in wandelpas op de loopband, "Muts, ga toch lekker rennen!" denk ik.
Ik zie haar ook respectvol naar mijn gegevens kijken, ik doe mijn dopjes in de oren en voel de loopband onder mij weg glijden, tot de snelheid van 10 , wat aardig hardlopen inhoud. Doordat er een man links van mij nog harder gaat, kom ik slecht in mijn ritme en grijp ik regelmatig de grepen beet omdat ik er bijna afdonder.
Ineens heb ik het gevoel dat ik een wind moet laten en deze door de muziek van de MP 3 speler niet hoor, ik doe één dopje uit en span mijn billen goed samen.
Na 3 minuten ben ik kapot, mijn benen zijn als lood en ik vermoed een griepje onder de leden te hebben. Dat gaat nooit lukken die 10 minuten.
Ik kijk es goed op mijn instelling en het blijkt dat ik een hellinggraad van 5 heb ingetikt, dat betekent dus: rennen tegen een berg op. De calorieën verbranding stand liep al verbazend snel op, dit leidde tot een misprijzend gezicht van mijn buurvrouw die voor deze stand een uur moet wandelen. Ik zet de hellinggraad op 0.0, he he dat gaat beter en nu lekker lopen. Maar door al dat zweet glijd mijn MP3 speler hups naar beneden mijn broekspijp in, ik donder zowat gestrekt achterover.
Mijn buurvrouw heeft dan een vreemd sadistisch trekje om haar mond. Als ik weer omhoog kom en net niet door de ramen achter mij geklapt ben, kom ik aan bij de 10 minuten, eindelijk de koelingdown. Al lopend zeg ik moedig tegen mijn buurvrouw "he lekker hoor". Maar ik denk "hoe kom ik hier zo snel mogelijk weer weg"? Voor de vorm doe ik nog wat oefeningen voor de beenspieren en de buik en ga met een blik van "rustig aan beginnen" de ruimte weer uit.
In de kleedkamer is het een schapenhok als bij het zwembad van vroeger, gezellig met z'n allen onder de douche, nou mij niet gezien. Een half uur na thuiskomst damp ik nog en is mijn kop vuurrood en enigszins gezwollen, ik blijf een uur binnen voordat ik me buiten durf te vertonen. Hoezo wordt je mooier door de sportschool? Ik heb gelukkig 2 dagen om me voor te bereiden op de volgende gang, ik zet door!! voor zolang als het duurt.
Ien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten