Mag dat?

Mag dat?

Vanmiddag ben ik met mijn jongste zoon Dave naar het CBR in Lelystad gereden voor een theorie examen voor de auto.
Na één mislukte poging word je er als kandidaat niet echt rustiger op.
De theorie examens zijn niet voor de poes, als het CBR kans ziet je te laten zakken, zullen ze het niet laten! Er komt daar wat geld binnen!
Ik heb daar een uur moeten wachten terwijl Dave daar binnen aan het zwoegen was. Er zaten in mijn zicht drie vrouwen bij de administratie, na ongeveer drie kwartier kwam de vrouw van de examens terug en riep vertwijfeld; "nou zoiets heb ik nog nooit meegemaakt" "Zo slecht gemaakt?" riep haar collega, "ja deze groep was wel het meest treurige wat ze ooit geëxamineerd had.
Vervolgens ratelden de machines de fouten van de kandidaten eruit.
Als moeder doet dat wat met je, ik heb mijn kind dagen achtereen achter de computer gezien om het één na het andere examen te doen.
Wanneer ik boven op de gang liep hoorde ik de vrouw van de cd ROM weer vragen "u wilt hier rechtdoor rijden , mag dat?” en Dave maar zuchten. Het woord "Mag dat" dendert al een week door ons huis.
Ik stelde mijzelf in de C- 1000 ook al de vraag; "u wilt bananen kopen, mag dat?" of op mijn werk " U wilt uw cliënt die uit nijd in zijn broek heeft gepoept de nek om draaien, mag dat?” Of thuis; "u wilt uw man die weer te laat thuis komt om te eten een gehaktbal in zijn gezicht smijten, mag dat?”
Eigenlijk kun je zo je hele dag vullen met alle keuzes die je door de dag heen hebt.
Het zou een mooie CDA slogan kunnen zijn, “Vraag het jezelf es wat vaker af?”, "Mag dat?". Bijvoorbeeld in het kader van normen en waarden;"Ik wil vreemd gaan, mag dat?"
Maar nu terug naar Dave.
Het zweet stond mij vol in de handen, ik ben nog net niet naar die balie gerend om overspannen te roepen, "en, Dave Kuik, zit die erbij, is die geslaagd?”
Nee, ik bleef keurig met natte handen en een overspannen hart op de bank zitten.
Vervolgens gaat de examenvrouw met een bakje naar binnen, per rij geeft zij de briefjes uit. Heb je een grote witte met je pasfoto aan een paperclip dan ben je gezakt, maar heb je een klein mooi verpakt papier met een hoesje erom en de pasfoto op de juiste plek, Yes, dan ben je geslaagd. Veel boze teleurgestelde mensen kwamen eruit, ook een hele groep Urkers, allemaal gezekt, (Urks voor gezakt) “Goddeloos, Ja nou wiet ik ut ook niet moar.” (Urks voor: “Verdorie, Ja nou weet ik het ook niet meer”) Ik zei in mezelf (want Urkers hebben soms een kort lontje) "wat dacht je van goed leren?”
Al wat uit die ruimte kwam, geen Dave. Hij zat op de laatste rij, vandaar.
Nu ging ik meekijken, het bakje werd leger en leger, er lagen nog een paar “geslaagde mapjes”in.en er stak nog één grote map uit. Dave was de vierde, hij kreeg een “geslaagd!”mapje en een felicitatie. Een grote grijns kwam tevoorschijn, geslaagd!!! "Ik heb et mam”, zei die trots en ik zei met een gebroken stem zoals ik die van mijn moeder kende “mooi hoor jongen" Ik stond notabene zowat te janken, ik begon nu écht op mijn moeder te lijken.
Nou ja, Mag dat?