Van die dingen dus.

Je hebt het hier heel wat te beleven zeg, op zo’n donderdagmorgen in onze nieuw verworven omgeving.
Vanmorgen óp naar de gemeente Steenwiek om ons in te laten schrijven als nieuwbakken inwoners.
Bij de balie stond een moeder met zoon van een jaar of 13, ze had met de baliemedewerkster een gesprek over een paspoort en de foto die erin moest.
De jongen had een wat droevig pukkelig gezicht met een "sorry dat ik besta" blik in zijn ogen. Hij had een net iets te korte lange broek aan met een iets te grote jas, zo'n praktische jas voor op de groei en voor regen en wind. Niets voor een jongen van dertien die zich sowieso al ellendig voelt in dit leven.
Zijn moeder had ook van alles praktisch aan, hoe seksloos kan men zich kleden. ( of met mijn moeders woorden te spreken toen ik met een mislukt kapsel thuis kwam "ie bent toch al getrouwd!" (met andere woorden:wat maakte het nog uit!)
Het meisje achter de balie legde uit hoe de jongen op de foto moest voor het paspoort, “recht vooruit kijken”, ja” zei ze "zoals je nu kijkt (met de blik die ik net beschreef) zó moet je kijken, niet lachen, beslist niet lachen!”
Nou zei moeder: "dat kumt helemoal goed, want zo kiekt tie altied, hij lacht amper”. “Én bedankt he!” hoorde ik de jongen denken.Ik was in tegenstelling tot het gemeentehuis in de polder, hier snel aan de beurt, zo gepiept "ergens anders wonen"!
Het gehoopte "welkom" van de burgemeester bleef uit, zo ook de bloemen, maargoed we mogen ons nu inwoners van het Steenwijkerland noemen! En we zijn er bliede met! Daarna lekker de stad in, voor de tweede keer al naar de wijnboer, hij kende me nog! "hijjem al upedrunken?" maar weer drie flesse rosé? Hij weet gelukkig niet dat ik in de tussentied ook al drie keer naar de Aldi ben gerend voor een doosien.
Van de week stond er een man bij de Aldi, die zijn portemonnee vergeten was. "Getverdemme ik heb mien beurs thuus loaten ling!”.” Nou” zei de vrouw achter de kassa, “dan kom ie dat straks toch even betoaln?”.
“ Muj- ie dan effen mien rijbewies als onderpand hebbn” zei de man? nee zei de vrouw verbaasd, "ie komn toch wel weer terugge?"Van die dingen dus, ik word er heel blij van.

Ien.